“Wat staat er op jouw instapkaart? Bij mij nummer 2, en bij jou?” De man in kwestie pakt met tegenzin zijn uitgeprinte instapkaart erbij en zet zijn leesbril op. “Ik zie nergens een nummer staan”, antwoordt hij. “Kijk nog eens goed, want volgens mij staan we in de verkeerde rij”. “Dit is rij nummer 1 […]
Ready for boarding Meer lezen »
Wachten op de taxi. Ik zit aan het ontbijt bij onze buren waar we ook hebben gelogeerd. Ik kijk naar buiten mijn vertrouwde straat in en heb gemengde gevoelens. We hebben er toch zo’n jaar of 7 gewoond en behoorlijk wat meegemaakt. Na het ontbijt halen we de kinderen op bij hun vriendjes en dan
Ik word wakker van gerommel naast me. Mijn man kan duidelijk niet slapen en ik zie vaag het schijnsel van zijn mobiel. Ik ben moe en draai me geïrriteerd om en probeer verder te slapen. Dat lukt niet echt. Het gerommel gaat zo nog een tijdje door en als ik even later wakker schrik, blijk
Nachtelijk bezoek Meer lezen »
“Wat zei ze nou, mam?”, vraagt mijn dochter als de Portugese serveerster wegloopt van onze tafel. Yes, denk ik, eindelijk weer eens een moment dat mijn dochter ook een keer niet verstaat wat de ander zegt en mij aankijkt alsof ze het in Keulen hoort donderen. Nu zijn we in Portugal maar ik vermoed dat
“Onze een na laatste avond van de vakantie alweer”, verzucht ik op weg naar een gezellig restaurant in Lissabon. “Wat is de tweede week van onze vakantie omgevlogen!” De rest van het gezin is het roerend met me eens, het gaat te snel want we willen eigenlijk nog helemaal niet naar huis. Tijd… een bijzonder
“Mam, er mag telkens een groep van 25 mensen gedurende 15 minuten naar binnen.” Ik kijk mijn dochter aan en begin te rekenen. We willen ‘el Pórtico de la Gloria’, onderdeel van de kathedraal in Santiago de Compostela zien en zijn helaas niet als enige op dat idee gekomen. “Dat betekent dat we zo’n beetje
“Wilt u alleen het kasteel bezoeken of ook de toren?”, vraagt de man achter het loket in Segovia. Op een bordje zie ik het aantal treden staan dat de torentrap telt. Het is warm, ik heb mijn maandelijkse feestdagen en zie het spontaan niet zitten. Even denk ik, doe niet zo moeilijk Joyce, zet gewoon
“There are no problems, just challenges!” Met deze uitspraak eindigt de Spaanse student, die meedoet aan onze Málaga Business Bootcamp, zijn presentatie. Hij kijkt ons uitdagend aan en we moeten allemaal heel hard lachen. De dag voor zijn presentatie denkt hij daar namelijk nog totaal anders over. Hij heeft zich duidelijk laten inspireren door de sessie
Hij kijkt me aan vanachter een biertje op het strand. “Jij gaat de droom van opa leven”, zegt hij. Met deze woorden geeft hij zijn zegen voor mijn emigratie. Er spreekt vertrouwen uit. Van jongs af aan verzekert hij me al dat ik niet ‘in 7 sloten tegelijk zal lopen’. Dus als ik als 15-jarige
Schrijf jij ‘even’ een blog? Even? Ja, als ik inspiratie heb, schrijf ik even, dat wil zeggen, in 10 minuten een blog. Maar dit lukt alleen als ik inspiratie heb én me af kan zonderen. Creatief zijn op commando, temidden van allerlei drukte, lukt mij echt niet. Het is helaas geen kraan die ik naar