“Hoe gaat het met je? Je houdt toch een social media detox”? ” vraagt de jonge ondernemer bij wie ik binnenloop om iets te vragen, lachend. Het klopt, sinds een paar dagen gebruik ik geen Instagram, Facebook en LinkedIn meer. Whatsapp nog slechts een keer per dag.
“Het gaat eigenlijk best goed, al loop ik wel tegen wat uitdagingen aan”, antwoord ik in alle eerlijkheid. “Mijn kinderen zijn sinds kort allebei het huis uit en ik communiceer veel met ze via Whatsapp. Toch wel een dingetje.” lach ik. Hij vertelt dat hij serieus overwogen heeft met me mee te doen maar het toch te lastig vindt. Als ik even later de zaak verlaat wenst hij me succes en zijn we het eens dat zo’n face to face gesprek natuurlijk altijd nog het leukste is.
Onderweg naar kantoor denk ik na over de verdere impact van mijn social media detox. Wat me opvalt is dat Whatsapp echt een belangrijk onderdeel van mijn dagelijks leven is geworden. Ik app de hele dag door met mijn teamleden, een aantal van mijn klanten, mijn kinderen en familie en vrienden. Instagram en Facebook mis ik niet echt en ik weet wel waarom. Al die verhalen van andere mensen zijn leuk om te volgen maar leiden ook enorm af. Ongemerkt gaat daardoor veel tijd verloren. Aangezien ik op dit moment een boek schrijf en met een studie bezig ben naast allerlei andere werkzaamheden, kan ik wel wat focus gebruiken. De detox heeft dus meteen al een positief effect. LinkedIn is een ander verhaal, via dat kanaal lees ik vaak interessante artikelen die me informeren en inspireren.
Mijn eigen schrijfsels plaats ik normaal gesproken op alle social media kanalen en deze maand dus alleen op mijn eigen website. Hierdoor krijg ik natuurlijk minder reacties wat voor mijn ego een goede test is. Kan ik zonder al die likes? De eerste test kwam trouwens meteen toen ik mijn voornemen om een social media detox te houden aankondigde en daarna meteen alle apps van mijn telefoon verwijderde. Ik had dus geen idee of en hoe er gereageerd was. Ik was nieuwsgierig maar bedwong de neiging om toch even te kijken. Later blijkt dat ik in ieder geval een persoon heb geïnspireerd. Een van mijn collega’s laat me namelijk weten dat een student die ik heb begeleid, op Instagram heeft aangegeven met me mee te gaan doen. Jongeren tot zoiets inspireren maakt me blij. Want zeg nou eerlijk hoe groot is de kans dat een jonge knul het voorbeeld volgt van een vrouw van middelbare leeftijd? Niet heel groot toch?
Ik merk trouwens dat veel van mijn leeftijdsgenoten hun zorg uitspreken over het telefoongebruik van ‘de jeugd’ en tegelijkertijd zelf behoorlijk vergroeid zijn met hun mobiel. Volgens mij heeft het alles te maken met bewustzijn en gewoontes. Op het moment dat je je bewust bent van de gewoonte om je mobiel te pakken is de belangrijkste stap gezet. Daarna vergt het doorzettingsvermogen om hem ook daadwerkelijk met rust te laten. Het mooie is dat het vervolgens andersom werkt, je mobiel laat jou met rust! Uit eigen ervaring kan ik na een paar dagen al zeggen dat het in ieder geval meer rust en focus oplevert. Plus tijd! Tijd die ik kan gebruiken om de dingen die ik echt belangrijk vind te kunnen doen. Ik hou dus nog wel even vol. Fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar gewenst en tot volgend jaar!
Geschreven voor het online platform van Isa en Medina