Midden in de nacht schrik ik wakker, het regent hard en de wind gaat flink tekeer. Na 11 jaar in Zuid-Spanje te wonen, ben ik wel wat gewend maar het voelt dit keer ietsjes anders. Ik maak mijn man wakker en samen nemen we poolshoogte in de woonkamer. We wonen in een vallei en die zien we zo’n beetje elke seconde oplichten door de onweersflitsen. Een prachtig en tegelijkertijd onheilspellend gezicht. Het gaat steeds harder waaien en regenen en als ik de tuin in tuur, lijkt het wel of een van onze grote eucalyptusbomen een stuk kleiner is dan normaal. Bij de volgende flits focus ik mijn blik op de boom en zie dat hij inderdaad deels geveld is. De top en een aantal takken hangen half over het dak van de hondenkennel, die daar gelukkig niet inzitten. Nog een geluk, de boom had namelijk ook de andere kant op kunnen vallen en dan had hij op het dak van het huis van de buren terecht gekomen. We zijn al een tijdje van plan deze boom te snoeien maar zo drastisch en op deze manier is niet wat we voor ogen hadden.
Onze honden zijn heel erg bang voor onweer dus die laten we snel binnen in het huis om van de schrik te bekomen. Daarna gaan we verder op onderzoek uit en ontdekken dat de ramen aan een kant van het huis de hevige regen niet aankunnen. Het loopt langs de muren op de vloeren in de slaapkamer en in de keukenkastjes en we halen snel een stapel handdoeken uit de badkamer. Ook langs de kachelpijp komt water de woonkamer in. Geen grote hoeveelheden maar fijn is het allemaal niet. Als we klaar zijn met redderen, zet ik een kop thee voor ons en na twee onrustige uren gaan we weer terug naar bed. We besluiten de volgende ochtend te kijken hoe het met de rest van ons terrein gesteld is, daar kunnen we nu toch niks aan doen. Wonder boven wonder blijft de stroom het gewoon doen, dat is voor het eerst in al die jaren.
De volgende ochtend hangt er een gek soort stilte na de storm-energie in de lucht. Ik krijg er kippenvel van. Bij nader onderzoek blijkt dat een aantal verhuisdozen die we tijdelijk opgeslagen hebben, doorweekt te zijn door de regen, een ervan zit helaas vol met foto’s. We gooien weg wat echt niet meer te goed is en redden wat we kunnen en dat blijkt gelukkig nog best veel. Tijdens dit klusje maken we een nostalgisch rondje memory lane door ons leven en dat van ons gezin. Fun collateral damage noemen we het, we blijven ten slotte optimisten en spammen de familie-appgroepen met prachtige plaatjes.
Niet veel later wordt duidelijk hoeveel mazzel wij eigenlijk hebben gehad. Het ene horrorfilmpje na het andere wordt door dorpsgenoten gepost op social media. We zien straten die door de hevige regelval zijn omgetoverd tot rivieren waarin auto’s als dinky toys voorbij drijven. Veel materiële schade maar gelukkig geen doden. Dit geldt helaas niet voor het gebied rondom Alicante waar de ‘gota fria’ – zoals dit natuurverschijnsel ook wel wordt genoemd – eerder deze week huishield. Het natuurgeweld heeft daar voor een aantal doden gezorgd en zij zijn een stuk langer bezig met de naweeën.
De zon heeft de hele week weer volop geschenen maar voor vanavond is er weer onstuimig weer voorspeld.
Duimen dat het dit keer meevalt en dat we het ergste gehad hebben. Stay safe iedereen!