“Deal or no deal?” klinkt het als mijn betere helft en ik op maandagochtend ons kantoor binnenstappen. We weten meteen hoe laat het is; er is weer een muis gesignaleerd! En ook al zit het arme beestje veilig in de val, onze steun en toeverlaat piekert er niet over om er ook maar een centimeter in de buurt te komen. Ze zit nog net niet op haar bureau!
Het staat in schril contrast met hoe ze normaal gesproken met de dingen omgaat. Kalm, beheerst en met ogenschijnlijk alles onder controle. En meestal is dit ook echt zo, ik noem haar niet voor niets onze steun en toeverlaat. Toen ze 18 was liep ze, de eerste keer dat ze in Málaga was, al in de stad rond alsof ze er al jaren woonde. Ze werd verliefd op de stad, bleef terugkomen en spreekt de taal inmiddels met een flair alsof ze nooit anders heeft gedaan. Dat haar Nederlands de andere kant op dondert neem ik haar niet kwalijk. We benutten elkaars kwaliteiten zullen we maar zeggen. Ze stikt van de vrienden en scheurt op haar ‘Barbie’scooter door de stad als een ware Malagueña, al overwoog ze hem na een week meteen weer te verkopen, want wat wordt er beroerd gereden in de stad. Maar natuurlijk gaf ze niet op, zoals met elke uitdaging ging ze ook deze vol aan. Dan maar even spannend, gewoon dwars door de angst heen. I got this, no pain no gain en met resultaat.
Ik ken haar nu zo’n jaar of vier en heb haar leren kennen als een heerlijk nuchter en eigenzinnig mens. Stel een vraag en je krijgt haar bloedeerlijke mening, het cadeaupapiertje mag je er wel zelf omheen doen. Ze brengt rust in de chaos die er soms heerst in drukke tijden op kantoor. Ik zie haar zelden chagrijnig en haar met liefde gemaakte koffietjes zijn om te zoenen. Ze voelt overigens ook feilloos aan als ik er eentje kan gebruiken. Want hoe nuchter ze ook is, ze weet na jaren samenwerken waneer ik hulp kan gebruiken, soms al voordat ik me er zelf bewust van ben. Zonder er teveel woorden aan vuil te maken, zorgt ze dat dingen gebeuren, gaten dicht worden gelopen en brandjes worden geblust. Zeuren staat niet in haar woordenboek, dat vindt ze zonde van haar energie.
Het moge duidelijk zijn, ik ben stiekem van haar gaan houden; mijn ‘Spaanse dochter’. Ik weet dat als ze dit leest, ze haar schoenen gewoon aanhoudt en dat ze natuurlijk allang al weet hoeveel waardering ik voor haar heb. Ik vond het alleen de hoogste tijd worden dat de rest van de wereld ook weet; Jackie, je bent een topper! Geniet van je welverdiende vakantie.