Elke week plan ik minstens een thuiswerkdag in. Puur omdat het nodig is. Als ik te veel uren op kantoor werk, gaat mijn lijf protesteren en daar wordt niemand blij van. Ik niet omdat pijn gewoon niet fijn is en mijn omgeving niet omdat ik er gewoon minder gezellig van word. Naast dat ik zo mijn fysieke uitdagingen heb, ben ik een gevoelig mens. Ik reageer op geluiden en de energie van en rond mensen. Ik zie dit inmiddels als een kwaliteit omdat het me helpt me goed af te stemmen op anderen en me te kunnen verplaatsen in een ander. Maar als ik mijn grenzen niet goed in de gaten houd, me bewust ben van wat van de ander is en wat van mij, vervagen grenzen en wordt ik zo’n beetje de ander. Ik kan je vertellen dat is soms ronduit vermoeiend. Voor mij maar ook voor die ander.
Zo’n thuisdag werkt dus als een soort reset. Het helpt natuurlijk dat ik op het platteland woon. Ik hoef de deur dus maar uit te lopen en ik wordt omgeven door natuur. De natuur werkt voor mij rustgevend, helend en geeft vaak een boost aan mijn humeur. Wandelen vind ik heerlijk. Het maakt mijn hoofd rustig en gedachten waar ik minder blij van word, kunnen lekker weg waaien. Het is alsof ik makkelijker van een een afstandje naar mezelf en bepaalde situaties kan kijken. Regelmatig krijg ik enorme inspiratie tijdens het wandelen, ik heb dus altijd iets mee om mijn ideeën vast te leggen. De inspiratie komt soms in de vorm van een woord, soms een beeld of een bepaald gevoel. Prettig.
Tijdens mijn vaste wandeling, strijk ik vaak neer voor een koffietje in het dorp waar we vlakbij wonen. Ik maak een praatje, lees de krant of staar gewoon een beetje voor me uit. Terug thuis gekomen, kan ik er dan weer helemaal tegen. Ik beantwoord mails, schrijf teksten, doe tussendoor een wasje of kook een maaltijd. Maar het belangrijkste is dat ik zo’n dag niets MOET. Ik laat me volledig leiden door wat zich aandient en als het niet goed voelt, doe ik het niet. Soms ‘moet’ er wel degelijk iets, ik ben alleen helemaal vrij in hoe en op welk tempo ik de dingen doe.
Dit kan op kantoor natuurlijk niet altijd, alhoewel daar ook niemand gek meer opkijkt als ik opeens op een yoga-bal ga zitten of op de bank ga liggen. Ik vergader soms zelfs liggend. Het nieuwe werken is door mij noodgedwongen al lang geleden ingevoerd. Ik attendeer mijn collega’s ook regelmatig op de mogelijkheden en af en toe volgt iemand mijn voorbeeld.
Je gezondheid is ten slotte je eigen verantwoordelijkheid. Je hebt maar een lijf, wees er zuinig op!
Einde preek.