De muziek zet in en alle hoofden draaien zich tegelijk om. Daar is hij: de bruidegom, in een prachtig kostuum met aan zijn arm zijn lieve moeder. Wat is ze trots! Ze lopen samen naar voren en hij helpt haar galant op haar stoel op de eerste rij. Nerveus kijkt hij de zaal in, daar staat hij wachtend op zijn bruid. Het duurt even. Eerst komen de bruidsmeisjes en jonkers en dan… dan is het zover. De bruid doet haar entree!
Ik schiet acuut vol. Tuurlijk, het is weer zover. Ik had me nog zo voorgenomen dit keer niet te gaan huilen. En ook dit keer mislukt die poging schromelijk. Ach, wat maakt het uit, het is toch ook prachtig, mensen zo verliefd en gelukkig en klaar om elkaar voor eeuwig trouw te beloven? Of ‘para siempre’ in dit geval, want het gaat om een Nederlands-Braziliaans huwelijk op een Spaanse locatie. En ik heb het in ieder geval tot de entree van de bruid droog gehouden. Ik boek vooruitgang. Gelukkig heb ik net een zakdoekje gekregen, want ook al weet ik van mezelf dat me dit elke keer weer overkomt, blijkbaar leer ik het toch niet helemaal. Maar met dank aan de buurvrouw blijven me in ieder geval een paar panda-ogen bespaard.
Wat is dat toch met die tranen van mij? Ze rollen bij bruiloften, begrafenissen, diploma-uitreikingen en de schooloptredens van mijn kids. Maar heel eerlijk, ook bij een beetje zielige reclame of film zit ik al snel een brok in mijn keel weg te slikken. Vaak word ik hier door mijn liefhebbende gezin meesmuilend op gewezen en hebben ze menigmaal een wedje onderling gedaan om te voorspellen wanneer de sluizen zullen opengaan.
Sinds ik kinderen heb, lijkt het wel of ik emotioneel incontinent ben geworden. Toen de kids net waren geboren dacht ik dat het iets met zwangerschapshormonen te maken had. Maar die hebben blijkbaar een lange verjaringstermijn want het is nooit meer overgegaan. En nu ik in de overgang ben beland, dient zich een ander soort hormonenstorm aan. Ben benieuwd wat dat voor uitdagingen met zich meebrengt. Zolang het alleen bij emotionele incontinentie blijft, hoor je mij niet klagen!