Wanneer ik terug uit Nederland kom, maakt mijn mobiel automatisch contact met ons WIFI-netwerk. Het gaat dit keer echter niet van harte merk ik. Geen enkel berichtje komt binnen via Whatsapp, mail of welk kanaal dan ook. Het internet ligt er blijkbaar uit, overigens geen vreemd verschijnsel bij ons op het platteland. Ik laat het rusten. Morgen weer een dag.
De volgende dag stuur ik aan het eind van de dag toch maar eens een appje naar mijn Spaanse buuv met de vraag of zij internet hebben. “Gisteren niet, vandaag wel”, antwoordt ze. Hmmm, vreemd want dat betekent dat het probleem blijkbaar toch bij ons zit. Gelukkig heeft het hele gezin een dikke bundel qua Gb’s bij Vodafone, maar in het weekend gaat dat wel hard. Ik vraag even rond en mijn zoon geeft dat hij al flink wat Gb’s verbruikt heeft. Netflixen vreet behoorlijk. Het valt me trouwens op dat niemand uit het gezin klaagt. We accepteren allemaal gelaten dat het blijkbaar weer eens zover is. Vroeger was iedereen meteen in rep en roer. Ik heb wel eens een quote gelezen dat als je je gezin bij elkaar wil hebben, je de WIFI uit moet zetten. Die vlieger gaat bij ons dus blijkbaar niet meer op.
Het antwoord van mijn buuv blijft door mijn hoofd spoken. Zij hebben vandaag wel internet en wij niet. Dat is tóch raar. Mijn IT-verleden speelt op en ik ga op onderzoek uit. Ouderwets determineren wat het probleem kan zijn. Ik was er ooit heel goed in dus wie weet.
Ik reset de router, check alle kabels en kom tot de conclusie dat dit niet helpt. Still no internet.
En ineens gaat er een lampje branden. Had de monteur bij het installeren niet gezegd dat het signaal prima op te vangen is, mits er geen bomen of ander struikgewas in de weg zouden staan. Laat er nu naast onze veranda een fijne granaatappelboom groeien. Precies tussen het schoteltje en de zendmast. En ook al heeft dat ding al maanden geen fatsoenlijk water gehad, hij groeit evengoed.
Ik deel mijn hersenspinsels met manlief, die zonder verdere vragen meteen op zoek gaat naar de snoeischaar. Hij snoeit de halve boom en we doen een nieuwe poging. Ik reset de router en we wachten geduldig. Ik pak mijn telefoon en open de weer-app. En wordt prettig verrast! Niet alleen omdat we volgende week weer heerlijke temperaturen blijken te krijgen, maar ook omdat ik die temperaturen überhaupt in mijn scherm zie verschijnen. Het internet doet het weer!
Leve het leven op de campo en vooral zelf blijven nadenken!