Mijn moeder zit op de rand van de zandbak. Ik zal een jaar of 5 zijn geweest en zit daar te spelen met mijn jongere zusje. Eén van mijn moeders vriendinnen zegt “Jeetje Diny waarom wil jij toch per sé werken? Dit is toch ook leuk?” Nou daar dacht mijn moeder héél anders over! Ze hield zielsveel van ons maar vond zichzelf gewoon een leukere moeder als ze werkte. En ik gaf haar groot gelijk!
In mijn beleving heeft mijn moeder altijd gewerkt naast de zorg voor mij en mijn 3 zussen (sorry mam dat ik me niet herinner dat dit blijkbaar niet altijd zo was!). Ik heb toen mijn kids klein waren het ‘zandbakrand-gevoel’ ook mogen ervaren. En dat terwijl ik nota bene bleef werken!
Ik vond het overigens helemaal prima dat mijn moeder, als een van de weinige moeders, werkte. Stiekem vond ik het ook best fijn als ik thuis kwam en er een keer niemand thuis was. Ik vond het namelijk best een uitdaging me staande te houden tussen al die zussen en mijn ouders. Arme papa, met 4 vrouwen in huis, maar dat is een ander verhaal.
Doordat mijn moeder werkte, kreeg ik de kans te leren koken en had ik in de vakantie een leuk bijbaantje doordat ik urenlang kunstenaars en hun kunstwerken zat in te voeren in de computer bij de kunstuitleen waar mijn moeder beheerder van was. Of ik liep als model rond bekleed met prachtige handgemaakte sieraden tijdens een expositie en werd daar nog voor betaald ook. Via mijn pa had ik ook een leuk en leerzaam bijbaantje maar ja ander verhaal he….
Mijn moeder heeft heel wat keren de pers gehaald met haar, op latere leeftijd, ontdekte talent. Ik weet nog goed hoe het begon toen we een kunstmarkt bezochten en mijn moeder daar in contact kwam met de beheerder van de kunstuitleen uit Haarlem. Of mijn moeder niet een kunstuitleen kon opzetten in Beverwijk? Niet gehinderd door enige kennis, stortte mijn moeder zich vol overgave in dit avontuur. Ze begon aan een studie kunstgeschiedenis en zorgde er binnen no time voor dat ze alle ins en outs kende van het vak. Ze was in loondienst maar werkte met de passie van een ondernemer! Ze genoot met volle teugen van het runnen van haar eigen toko. Hulde aan mijn vader die met haar door heel Nederland reed om kunstenaars te bezoeken. Hij steunde haar door dik en dun terwijl ook hij een drukke baan had.
Vlak voor ze met pensioen ging, ontving mijn moeder een onderscheiding van de burgemeester van Beverwijk voor het feit dat zij de kunst naar de stad had gebracht. Wat was ik trots!
En wat ben ik nu weer trots op mijn moeder nu ze, inmiddels 78 jaar, opnieuw een talent heeft aangeboord in zichzelf. Ze blijkt namelijk zelf ook kunstenaar te zijn! En wat voor één! Ze maakt zelf vilt en maakt daar schilderijen en mooie omslagdoeken van en ze zijn prachtig! En of het nog niet genoeg is, geeft ze daar sinds kort ook les in. Ze heeft zelfs visitekaartjes waar de naam Pol’s passion op prijkt. Van der Pol is haar meisjesnaam… tja met zo’n passie blijf je vanzelf jong.
Dus wat nou geraniums? Niks daarvan! Ze heeft net haar atelier thuis compleet opnieuw ingericht. Als ik bel, mag ik straks dus blij zijn als ik niet het antwoordapparaat krijg. Mijn motto is; een dag niet geleerd is een dag niet geleefd. Ik realiseer me eens te meer dat ik dat niet van een vreemde heb (geleerd). En jaaaa ook van mijn pa… maar dat verhaal… okey daar schrijf ik ook een keer een blog over, beloofd!
Mocht je trouwens zin hebben in een super leerzame én gezellige workshop van mijn hippe moeder, stuur me dan even een PM. Maar schiet wel op want haar kennende zit haar agenda binnen no time vol en spreek ik haar helemaal niet meer!