Afgelopen weekend was mijn schoonvader aka (o)pa Kees een weekendje bij ons op bezoek. We hadden hem uitgenodigd omdat we samen met hem een hele bijzondere periode wilden afsluiten.
We gaan terug naar 2012, de beruchte crisis werd ook voor ons in één keer heel concreet voelbaar toen de optredens van Joost, toen nog full time zanger aan de Costa del sol, van het ene op het andere moment werden afgezegd. Zo stond hij zo’n beetje de hele zomer volgeboekt en het volgende moment stond er niks meer! We moesten schakelen en besloten binnen no time dat naar Nederland teruggaan met ons gezin geen optie was. We waren op onze plek in Spanje, heel gelukkig met onze keuze en voor mij was het warme klimaat nu eenmaal fijner met alle fysieke uitdagingen waar ik dagelijks mee geconfronteerd werd. Maar wat dan wel? Joost werkte voordat we naar Spanje emigreerden als docent aan een ROC, dus leek het een logische keuze om terug te gaan naar het onderwijs. Eén telefoontje en 2 sms’jes later had hij zijn ‘oude’ baan terug en was de volgende vraag waar hij doordeweeks zou gaan wonen als hij in Nederland was.
Op de vraag aan mijn schoonvader of tijdelijk bij hem wonen een optie zou zijn, kwam een onbaatzuchtig JA! Het feit dat mijn schoonmoeder niet meer leefde, was heel verdrietig maar bood op dat moment wel de ruimte voor deze oplossing.
We hadden toen niet kunnen vermoeden dat deze tijdelijke oplossing 5 jaar zou gaan duren! Dat is maar goed ook want sommige dingen kun je van tevoren beter niet weten. Maar het ging zoals het ging. De eerste jaren waren wennen en soms ronduit moeilijk. Maar gaandeweg ontstond berusting en zagen we uiteindelijk zelfs de voordelen van onze LAT-relatie. We waren ten slotte elk weekend blij elkaar weer te zien! We hadden meer quality time dan de meeste stellen waar allerlei verplichtingen in de weekendagenda staan. Wij bekeken per weekend waar we behoefte aan hadden en dat was meestal bijtanken van de week en genieten van family time en met enige regelmaat een etentje of feestje bij en met vrienden. De afgelopen 2,5 jaar waren we tijdens de weekenden ook regelmatig aan het werk om te zorgen dat ons bedrijf JongLeren.es verder op de rit kwam. Ons bedrijf groeit hard en dat is dan ook de reden dat we 9 jaar na onze emigratie opnieuw de sprong durven te wagen.
Maar terug naar mijn schoonvader. Een bijzondere man. Eerlijkheid gebied te zeggen dat hij en ik een uitdagende start hebben gehad, maar door allebei te investeren in onze relatie kan ik nu volmondig zeggen dat ik enorm veel van hem hou! En dat heb ik hem vorige week nog gezegd. Hij laat me volledig in mijn waarde, we hebben veel lol samen en hij laat me op zijn manier voelen dat hij trots op mij en ons gezin is. Onbetaalbaar! Door zijn huis open te stellen voor zijn zoon, heeft hij ons gezin een nieuwe start gegund. En daar ben ik hem eeuwig dank voor.
Wat maakt hem nog meer zo bijzonder? De beste man is 80 maar kookt nog iedere (!) week een gerecht dat hij nog nooit heeft gemaakt. Hij klaagt nooit en heeft daar regelmatig toch genoeg reden toe omdat helaas ook voor hem ouderdom met de nodige gebreken komt. Hij maakt nog regelmatig nieuwe vrienden, gunde zichzelf niet zo lang geleden nog een knappe auto, zit op Facebook en communiceert via Whatsapp, iMessage en o ja ook nog gewoon via de ouderwetse telefoon. Hij leest tig boeken per jaar, wint regelmatig potjes Wordfeud tegen zijn zoon en blijft geïnteresseerd in de wereld om hem heen. Kortom … ik hoop nog lang van zijn aanwezigheid te mogen genieten!
PS. Die prachtige sjaal die ik draag op de foto kreeg ik van hem!