‘Tik’, hoor ik, en in één keer het is donker. De stroom ligt eraf. Half zeven ’s ochtends, fijne timing denk ik. Onderdeel van mijn ochtendritueel is een warme douche en die kan ik nu wel vergeten want zonder stroom doet de pomp het niet. Laten wij namelijk in het trotse bezit zijn van een eigen waterbron. Inclusief pomp om het water op te pompen. Een voorrecht dat ik soms zomaar ineens kan vervloeken. Prachtig je eigen watervoorziening, maar er zitten ook flink wat nadelen aan. Ik check de stoppenkast en realiseer me dat het weer eens zover is. Er is iets dat kortsluiting maakt en ik mag zelf op zoek naar wat dat ‘iets’ is.
Toen ik nog in Nederland woonde zou mijn eerste gedachte zijn “waar is het nummer van de servicemonteur?” Na bijna 10 jaar in Spanje heb ik geleerd weer eerst zelf na te denken alvorens meteen hulp in te schakelen. Regelmatig komt mijn oude IT-opleiding van pas en mag ik weer even mijn boerenlogica gebruiken om het probleem te determineren.
Mijn wederhelft is inmiddels ook zijn bed uitgekomen en vraagt wat er aan de hand is. “Volgens maakt de pomp kortsluiting” zeg ik, en vraag hem die uit te zetten. Hij gaat naar buiten en zet de pomp uit. Ik draai de stop die bij de pompt hoort terug omhoog om te kijken of de stroom er weer op gaat. Hij weigert omhoog te blijven, ik heb dus goed geraden. De pomp is de boosdoener! Het had ook zomaar de boiler kunnen zijn, ook die kan voor lelijke problemen zorgen. Dat betekent goed en slecht nieuws. Goed nieuws omdat we nu weten wat het is en dus over de oplossing kunnen gaan nadenken en slecht nieuws omdat ik die warme douche dus definitief kan vergeten. En dat niet alleen, de afwas blijft staan en het toilet moet tot nader order met flessen water worden doorgespoeld. Had ik al gezegd dat ik meestal heel blij ben met wonen op het platteland? Meestal! Maar op dit soort momenten baal ik gewoon stevig. Het voelt als kamperen en het is me nooit gelukt daar fan van te worden. Ik ben een soort glamour hippie. Ik hou van het platteland maar enige vorm van luxe is toch zeker aan mij besteed.
Het ontdekken van het probleem is me gelukt. Maar voor het oplossen ervan is helaas toch echt hulp nodig. Mijn man stuurt een appje naar onze klusjesman aka ‘redder in nood’ en die antwoordt dat hij er ’s middags na 14:00 uur tijd heeft om ernaar te kijken. Hij vertrekt wel om 17:00 uur voor een familieweekend dus hoopt dat de klus voor die tijd geklaard is. Even denk ik, ‘o jee, als dat maar lukt’ en zie ons weekend al deels in het water vallen, maar dan verman ik mezelf. Het komt goed! In Spanje denk ik niet meer meteen na over plan B. Het loopt toch meestal anders dan ik van te voren kan bedenken. Ik laat het voor nu los.
Bij de eerste check ’s middags blijkt dat de motor van de pomp het gelukkig nog wel doet, maar een ander belangrijk onderdeel is wel overleden. Even lijkt het niet te lukken om het te fiksen voor het weekend en begin ik al bijna plannen te maken voor een bezoek aan een spa. Als ik dan toch over een plan B moet gaan nadenken … Maar dan opeens hoor ik het vertrouwde geluid van het aanslaan van de pomp. Even hou ik mijn adem in, blijft hij het doen? Yes, hij doet het! Ik draai de kraan open en houd mijn handen onder het stromende water. Ik haal diep adem en besef me eens te meer dat het het de meest basale dingen in het leven zijn die een mens gelukkig maken. Okey, en af en toe een dagje spa!