“Mam, we hadden bedacht dat jij wel de moeder in onze video kan spelen.” Uh ja okey, nou de moederrol die ken ik dus dat zou geen probleem moeten zijn, denk ik. Drie paar ogen kijken me vragend aan, als mijn dochter vervolgt “alleen moet je wel écht acteren want je speelt namelijk een moeder die haar dochter totaal niet steunt in haar studiekeuze en constant op haar nek zit over wat zij vindt dat ze moet gaan doen.” Slik, nu wordt het spannend want als ik me ergens níet in herken, is het in het zojuist door haar geschetste script. Ik glimlach en zeg “okey ik zal mijn best doen, zolang het maar geen hele lappen tekst zijn”. De opname is namelijk de dag erop al en ik heb niet heel veel tijd om me voor te bereiden. Qua planning komt het totaal niet uit maar hey die 3 paar ogen van die chica’s he… durf dan maar eens nee, of ik dit geval, no te zeggen.
De volgende dag ontspring ik de dans omdat ze hebben besloten dat het toch beter is al een van hen de moeder speelt. Mijn dochter neemt de rol op zich en als ik de video later terug mag zien, ben ik geamuseerd en trots. Niet alleen omdat de video goed in elkaar zit en ze perfect Engels spreekt, maar ook omdat ze de dwingende moeder weet neer te zetten die ik totaal niet ben. Dat ze zichzelf met haar medestudenten met deze video uiteindelijk weet te classificeren voor deelname aan een Erasmus + project is wat het natuurlijk helemaal perfect maakt. Ik ben superblij voor de meiden maar geniet vooral van het feit dat ze nu al zó goed weet wat ze wil, ik had werkelijk nog geen idee toen ik haar leeftijd had.
Zij wel. Ze volgt volledig haar hart ook al snappen veel mensen in haar omgeving haar studiekeuze niet. Leraren, vrienden en familie stellen kritische vragen of lijken niet geïnteresseerd in haar verhaal. Ze laat zich er niet door uit het veld slaan. Dit is wat ze wil. Nog nooit heb ik haar zo blij uit school zien komen als dit schooljaar. Vol vuur vertelt ze over de lessen, de docenten en wat ze allemaal weer heeft geleerd. En ook al heeft ze 10 vakken, studeert ze bijna elke dag tot laat, ze is niet chagrijnig te krijgen. Wordt daar maar eens niet blij van als ouder.
En zij op haar beurt realiseert zich dat ze ‘mazzel’ heeft met ouders die haar serieus nemen, met haar praten en vooral naar haar luisteren. ‘Parents, listen to your children’ zo eindigde haar video… I could not agree more!
In het dagelijkse contact met studenten merk ik telkens weer dat veel jongeren moeite hebben met hun studiekeuze. Op het platform Your Journey.academy help ik ze graag op weg de eerste stap te zetten naar hun EIGEN keuze.
Ken jij die jongere die wel wat hulp kan gebruiken? Ik help ook graag andermans kinderen!
En ik ben uiteraard ook benieuwd naar jouw ervaringen. Hoe sta jij tegenover de keuzes van je kind of student?