“There are no problems, just challenges!” Met deze uitspraak eindigt de Spaanse student, die meedoet aan onze Málaga Business Bootcamp, zijn presentatie. Hij kijkt ons uitdagend aan en we moeten allemaal heel hard lachen. De dag voor zijn presentatie denkt hij daar namelijk nog totaal anders over. Hij heeft zich duidelijk laten inspireren door de sessie met zijn groep over problemen versus uitdagingen. Het heeft duidelijk gewerkt.
Problemen. De Spanjaarden lijken er patent op te hebben. Geef ze een uitdaging en zij weten er een probleem van te maken. Don’t get me wrong, I love the Spanish! Ik bewonder ze om hoe zij werken om te genieten van het leven en niet andersom. Zij hebben er een ware kunst van gemaakt. Maar het vermogen om alles als een probleem te zien, intrigeert me enorm. Stel een eenvoudige vraag bij de gemeente, bank of willekeurig welke instelling en het antwoord is standaard eerst; kan niet. Het Spaanse onderwijs is nog heel cognitief. Veel informatie stampen en schriften volschrijven. Helaas vaak te weinig aandacht voor creativiteit of oplossingsgericht denken. Dus wellicht dat daar een basis gelegd wordt voor deze, in mijn ogen, vaak starre houding?
Het intrigeert me. Juist omdat ze over het algemeen zo vrolijk en ontspannen door het leven gaan. Er is altijd wel een reden voor een feestje en anders verzinnen ze die wel. Vanwaar dan die ‘het glas is half leeg’ mentaliteit? Ik ben zelf heel positief ingesteld en omdenken is zo’n beetje mijn tweede natuur geworden. Ik heb me aangeleerd om mijn glas zo vol mogelijk te gooien of in ieder geval als vol te beschouwen. En voordat er nu mensen zijn die zich spontaan zorgen gaan maken. Ja ik woon in een vakantieland en nee ik drink niet elke dag cava.
Toch is er ook wel iets te zeggen voor dat in problemen denken. Het maakt het leven ook lekker overzichtelijk. Als je er standaard vanuit gaat dat iets een probleem is dan geef je jezelf daarmee ook een vrijbrief om iets niet verder te onderzoeken. Geen moeilijk gedoe, geen wat als, geen doorgaan tot het gaatje, geen blijven zoeken naar, gewoon accepteren dat het een probleem is… punt. En dat geeft rust. Het lijkt me wel retesaai, maar hé that’s me. Ieder zijn ding.
Want waar het mij intrigeert dat zij geneigd zijn in problemen te denken, worden zij misschien wel gek van mijn ‘er bestaan geen problemen, alleen maar uitdagingen’ mentaliteit. Het is maar net door welke bril je ernaar kijkt. Ben ik het niet zelf die altijd roept ‘vier de verschillen’? Ik zeg hoogste tijd voor een ‘het glas is half leeg’ feestje! Olé!