Afgelopen jaar zijn vier vriendinnen van hier ’terug’ naar Nederland verhuisd. Ik schrijf bewust ’terug’ tussen quotes omdat het voor de meeste van hen niet als terug voelt. Ze woonden hier bijna allemaal langer dan ik, wat toch langer dan 10 jaar is. Veel mensen zien het dan als teruggaan en soms zelfs als ‘niet gelukt’ maar daar denk ik heel anders over. Als je zolang in een ander land hebt gewoond dan ben je als mens enorm veranderd en gegroeid. En voor het land waar je vandaan komt, geldt hetzelfde. Deze stoere dames hebben allemaal een andere reden om, voor nu, weer voor Nederland te kiezen. Werk, ziekte of andere persoonlijke omstandigheden zijn de aanleiding. Ze zetten een stap vooruit in plaats van terug.
Eenmaal in Nederland is het net als toen ze emigreerden opnieuw wennen aan een land, aan de mensen, gewoontes én het klimaat. Weer op de fiets naar de Albert Heijn kunnen, een bakkie doen bij een vriendin en klagen over het weer. Het is allemaal weer een beetje nieuw en in het begin super leuk. Over sommige dingen hoef je ineens niet meer na te denken omdat in Nederland zo’n beetje alles voor je bedacht en geregeld wordt. Dus stond je eerder hout te sjouwen voor een warm huis, nu programmeer je gewoon de centrale verwarming voor een behaaglijke start van de dag. De trein een seconde te laat, het wordt je mede gedeeld op een digitaal bord of via je telefoon. De een vindt het geweldig, de ander heeft wat langer nodig om haar draai te vinden.
Mis je ze niet, zul je je misschien afvragen. Vier vriendinnen binnen een jaar is best veel, dat geef ik eerlijk toe. Maar het mooie vind ik is, dat ook al wonen ze nu in Nederland, ik me nog steeds verbonden met ze voel. Leve social media en goedkope tickets! Zo werd ik laatst verrast door twee van de vier meiden die voor een andere Nederlandse vriendin, die hier nog wel woont, speciaal waren overgevlogen voor haar 50e verjaardag. Voor mij was het net zo’n verrassing. Waarschijnlijk doen zij dat net iets makkelijker omdat ze een tijd in het buitenland hebben gewoond en geleerd hebben om in mogelijkheden te denken in plaats van uitdagingen. Want als er iets is dat je leert als je emigreert is dat het wel. Problemen zijn uitdagingen die je aangaat en meestal overwint!
Het gaat om de kwaliteit en niet de kwantiteit van het contact. En een telefoontje is zo gepleegd. Zo belde ik van de week een van de vier meiden om bij te praten, om vervolgens te ontdekken dat remigreren soms sneller gaat dan ik had verwacht… want ja wie belt er nu om 18:00 uur ’s avonds? Dan gaat namelijk heel Nederland aan tafel!