Na de zoveelste opvlieger heb ik er genoeg van! Er moet iets veranderen! Ik ben al gestopt met koffie drinken en eet al bijna geen chocola meer, maar blijkbaar is het niet genoeg. Ik heb ergens gelezen dat alcohol ook een trigger kan zijn. Een tijdje geen alcohol drinken dan maar? Dat lijkt me het proberen waard, ik wil namelijk zo lang mogelijk weg proberen te blijven van hormoontherapie. Het is me ooit gelukt om van de ene op de andere dag te stoppen met roken, dus dit zou ook moeten lukken.
Stoppen met roken was voor mij een combinatie van de juiste mindset (ik wilde het gewoon echt heel graag) plus het doorbreken van een aantal gewoontes. Zo ontdekte ik dat ik standaard een sigaret rookte bij mijn ochtendkoffie. Daar stopte ik dus ook tijdelijk mee om het mezelf makkelijker te maken. Verder rookte ik standaard niet als ik ziek was, dus ik overtuigde mezelf ervan dat ik geen échte roker was.
Goed, dit keer stoppen met alcohol dus. Ik richt mijn focus op wat het me op zal leveren in plaats van wat ik ga missen. In het begin merk ik dat ik blijkbaar standaard een glas witte wijn bestel wanneer ik uit eten ga. Het alternatief wordt een glas water, totdat ik daar op een gegeven moment helemaal klaar mee ben. Het is zo saai!
Frisdrank vind ik geen goede combinatie met eten en drink ik maar heel sporadisch. Het wordt een mix van water met bubbels en af en toe een alcoholvrij biertje, bij voorkeur geserveerd in een mooi glas. Want wat blijkt? Met name het toosten met een mooi glas blijkt voor mij belangrijker dan wat er in dat glas zit. Het geeft een feestelijk gevoel.
Inmiddels zijn we 3 jaar verder en kan ik bijna niet geloven dat ik al zolang niet meer drink. Het is voorbij gevlogen en ging eigenlijk een soort van vanzelf. Wat het makkelijker maakte waren de voordelen: minder opvliegers, minder brainfog, meer energie en nog beter in tune met mijn gevoel.
Waren er dan helemaal geen nadelen of moeilijke momenten? Natuurlijk had ik weleens een lastig momentje na een pittige werkweek of bij het afslaan van het zoveelste glas bubbels.
En in het begin waren er natuurlijk vragen en opmerkingen van vrienden en familie; ‘Doe niet zo saai’ of ‘Eén drankje kan toch wel?’, maar na een tijdje stopte dat. Ik vermoed dat het scheelde dat ik anderen niet probeerde te overtuigen met me mee te doen en dat ik blijkbaar ook gezellig bleek te zijn zonder drank 😉
Of ik nooit meer zal drinken? Ik zeg sowieso nooit nooit, maar voor nu is het helemaal goed en zie ik geen aanleiding om weer te beginnen. Ik experimenteer voorlopig nog even lekker door met mocktails en alcoholvrije biertjes. Proost!
