“Ik laat half of me in Málaga, dat stukje ‘ik’ heb ik hier recht in de ogen aangekeken en losgelaten. In Nederland mag ik verder werken aan de helft die ik heb ontwikkeld, die is gegroeid en ik hoop dan uiteindelijk een volledige ‘ik’ te ervaren.” Dit is een deel van een berichtje dat ik gisteren op Instagram las. Ik ken de auteur goed, het is namelijk een van de studenten die ik de afgelopen 9 maanden heb mogen begeleiden tijdens haar stage bij ons.
Vandaag doen we een afscheidsontbijt met het hele team in de stad. Ze arriveert als laatste, sommige tradities moet je ten slotte niet op het laatste moment willen veranderen. We pesten haar ermee en ze kan er, zoals altijd, hard om lachen. Ze is brak van de vorige avond en vertelt uitgebreid over hoe leuk de avond was. Ik geniet van haar anekdotes en ben blij dat onze studenten niet bang zijn dit soort verhalen met ons te delen. Ik ben ook jong geweest dus begrijp heel goed dat je kunt stappen tot ’s ochtends vroeg en dan de dag erna weer een soort van fit bent. Dat dit tegenwoordig toch echt niet meer het geval is, heb ik allang geaccepteerd en dat maakt het luisteren naar dit soort verhalen alleen maar leuker. Ik hoef zelf niet zo nodig meer. Been there done that.
Eenmaal in het restaurant geef ik een korte afscheidsspeech en overhandig haar ons kadootje. Ze krijgt een mooie handbeschilderde waaier omdat ze ’s ochtends meestal bezweet van het naar kantoor lopen aankwam en dan meteen vol de ventilator op haar gezicht zette. Ze is er erg blij mee en doet zelf ook nog een woordje. Dat ze ‘iets’ met woorden heeft, blijkt ook nu weer. Het is dan ook geen toeval dat ze volgend jaar journalistiek gaat studeren.
We vragen onze studenten altijd naar wat het leukste en het stomste was dat ze hebben meegemaakt tijdens hun stage bij ons. Het leukste vindt ze makkelijk terug te halen, dat is zonder enige twijfel het feit dat ze ons magazine Your Journey heeft mogen maken. Ze heeft hierdoor ontzettend veel geleerd voor haar opleiding maar ook persoonlijk heeft het haar veel gebracht. Ze heeft mooie reacties en feedback gekregen en dat heeft haar sterker gemaakt. Over het stomste moet ze even nadenken. Dan verschijnt er een big smile op haar gezicht…. en dan komt het hoor; vroeg opstaan! Duh! roepen we allemaal in koor en schieten in de lach.