Na 5 jaar weer full time samenwonen én werken is geweldig en uitdagend tegelijkertijd. Want wat ontwikkel je een eigen rituelen en gewoontes als je een tijd niet dagelijks samen hebt geleefd. Bijzonder, grappig en soms ronduit onhandig. Zo hebben we al een paar keer meegemaakt dat de wasmachine niet had gedraaid omdat we van elkaar dachten dat de ander de water-deposit had bijgevuld. We wonen op het platteland, het water komt uit onze eigen bron en wij moeten er zelf voor zorgen dat het ook netjes uit de kraan komt. Deed Joost dit voorheen standaard, de afgelopen 5 jaar had ik deze schone taak op me genomen. Wie doet de boodschappen, verschoont de bedden en aan wie vragen de kinderen hulp bij school en andere zaken? De kinderen moeten ook wennen en regelmatig wijs ik ze erop dat er tegenwoordig doordeweeks nog een ouder beschikbaar voor ze is. Gelukkig heb ik niet alles alleen hoeven doen, alleen ‘wie doet wanneer wat’ werd ineens een ‘dingetje’ omdat we simpelweg een nieuw ritme moeten vinden.
Toen iemand in Nederland aan Joost vroeg of zijn kids helemaal happy waren met het feit dat hij weer volledig in Spanje zou zijn, antwoordde hij droog: Joyce is vooral erg blij. En natuurlijk zijn ze heel blij dat hun vader er weer is, maar zij waren na al die jaren gewoon gewend aan hoe de situatie was en inmiddels hebben ze toch grotendeels hun eigen leven. Egocheck voor pa maar daar heeft mijn man gelukkig niet zo’n last van dus dat scheelt. En inderdaad ik ben echt heel blij dat hij weer terug is! Spontaan doordeweeks samen koffie drinken in het zonnetje en niet elke maandag en vrijdag richting vliegveld hoeven, lijken kleine dingen maar geven een groot gevoel van geluk.
Daarnaast hoef ik bepaalde dingen thuis niet meer te doen. En geloof me, dat is erg fijn. Ik ben een behoorlijk plattelandsmeisje geworden en draai mijn hand niet om voor een paar dode ratten, olie bijvullen of het aanmaken van de houtkachel. Maar met alle liefde geef ik die taken weer terug aan mijn wederhelft. Noem het traditioneel, ik word van koken gewoon een stuk blijer! Ik ben een voorstander van laten waar iets ‘hoort’ en vooral doen waar je goed in bent en blij van wordt. Dit geldt zakelijk trouwens ook.
En die uitdagingen dan? Hoe gaan we daarmee om? Want van 3 dagen in de week naar 24/7 samen kan killing zijn voor je relatie, dat realiseren wij ons maar al te goed. Hoe hou je het leuk samen en hoe houden we de mooie kant van ‘living apart together’ vast? Simpel! Door erover te praten en eerlijk aan te geven wat onze behoefte is. Veel dingen zijn trouwens heel praktisch op te lossen. Eén van de twee minstens een dag in de week thuiswerken in plaats van de hele week samen naar kantoor en aparte businesstripjes naar Nederland. We hebben een kleine casita waar het heerlijk vertoeven is als ik even alleen wil zijn. En met 4000m2 eigen grond is er altijd wel iets te snoeien of maaien. Onze zoon is na 6 weken gips weer mobiel en heeft daarmee zijn vrijheid terug en is dus ook weer veel op pad. Onze dochter heeft voor kerst een geweldige koptelefoon gekregen en kan daarmee haar eigen wereld creëren. En onze huisdieren? Die kunnen hun geluk niet op met alle extra aandacht die ze krijgen.